به من فرصت بده خوبم به من که بی تو میمیرم
از این فاصله ها از این جدایی خیلی دلگیرم
ببخش این سادگی هامو اگه از تو جدا بودم
تو عاشق بودی اما من گرفتار خودم بودم
ببخش اگه نشد حتی یه بار بگم دوست دارم
خودم حتی خودم خستم از این سکوت مرگبارم
از این خواب پریشونم از این فکرای آلوده
از این فکرای تردیدی که وقتی هستی نابوده
نگاهت عاشق و زیباست دلت اندازه دریاست
دلیل هر چی هست اینجا هنوز عشقت پا برجاست
چشای پاک و معصومت کسی جز من نمیبینه
که بعد این همه مدت هنوز عشقت شیرینه
دلم از این قفس خونه از این دلتنگی داغونه
چقدر دلگیرم بی چشمات در و دیوار این خونه
مثه چراغ این خونه تا وقتی نیستی خاموشم
تا وقتی نیستی بار عشق یکم سنگینه رو دوشم
