سرتو بالا بگیر
مثل ِ قلبت مرد باش
عاشق ِ بغضت بمون
تکیه گاه درد باش
شونه هاتو مثل ِ کوه
زیر دنیا خم نکن
نعره های آسمونو
از نگاهت کم نکن
مثل طوفان بی رحم
مثل موج ِ سخره کوب
مشتای خستتو
به قلب خستگی بکوب
اگه دریاست غمت
صبر ساحلو ببین
بی قراری هارو از
قلب این دریا بچین
مثل بارون گریه کن
وقتش اما بی صدا
نبض آزادی باش
بعد مرگ پیله ها
ایستادن ها را از
خاک افتادن بگیر
مثل ِ عقاب در اوج
باش و ایستاده بمیر
خم به ابروهات نیار
وقتی از غصه پُری
وقتی با دست ِ رفیق
از پشت خنجر میخوری
زخم دنیارو بذار ن
نشونه روی شونه هات
خودتو مرد بدون
با همه ی نشونه ها
