" استاد بابک بیات "
دلتنگی های آدمی را باز ترانه ای میخواند
رویاهایش را آسمان پر ستاره نادیده می گیرد
و هر دانه ی برفی به اشکی نریخته میماند
" حامی "
به خدا گلایه ای نمی کنم اگه از دنیای من پر بِکشی
اگه مثل همیشه با رفتنت مثل روح از تن من جدا بشی
واسه من همین یه جمله کافیه که بگی یه روزی عاشقم بودی
بگی تنها لحظه ای دلواپس این همه گریه و هق هقم بودی
به خدا گلایه ای نمی کنم
به خدا گلایه ای نمی کنم
به خدا گلایه ای نمی کنم اگه از هر چی که بوده بگذری
اگه مرگمو ببینی و بازم بگی که خسته شدی میخوای بری
بی تو فردایی ندارم که بخوام به نبودن تو عادت بکنم
بی تو دیگه زنده نیستم که یه روز حتی از خدا شکایت بکنم
به خدا گلایه ای نمی کنم
به خدا گلایه ای نمی کنم
